یکی از راه‌های ارتباطی نوزاد با دنیای بیرون از خودش درآوردن صدا هست کودک شما با واکنش‌های شما و یا با صداهایی که از خود در می‌آورد عکس‌العمل‌های شما را در مقابل صداها می‌سنجد که
کدام یک بر شما بیشترین تاثیر را دارد بیشترین زمان جیغ زدن کودک مربوط به دوره شیرخوارگی است و علت اصلی آن عدم تکامل مهارت زبانی و عدم بهره‌برداری از زبان به منظور بیان خواسته‌هایش است
و یا دردها یا گرسنگی خیس کردن نیاز به خواب یا حتی بی‌توجهی مادر اصلی‌ترین مواردی است که جیغ زدن کودک را می‌بینیم
فراهم کردن نیازهای کودک و برطرف کردن عوامل ناراحتی او تا حد زیادی مانع جیغ زدن در این دوران می‌شود در هنگام مواجهه با جیغ زدن کودک عصبانی نشدن کار آسان نیست ولی نشان دادن
عکس‌العمل شدید از طرف بزرگسالان ممکن است که کودک را تشویق کند که برای رسیدن به خواسته‌هایش دادهای بلندتر و جیغ‌های بلندتری بکشد زیرا معمولاً با نشان دادن واکنش از طرف
بزرگسالان متوجه می‌شود که این کار بهترین روش برای جلب نظر دیگران است پس بهتر است به جای خسته شدن سعی در شناسایی علل واقعی جیغ زدن کودک را داشته باشید
احساس امنیت :
قبل از یک سالگی چون جیغ و گریه کودک برای این است که از این راه با والدینش ارتباط بگیرد و خواهان احساس امنیت است و بهترین کار این است که در هنگام جیغ زدن کودک مادر سریعتر کودک را در آغوش بگیرد تا احساس امنیت برای کودک تامین شود.
اما از سن یک سالگی به بعد پاسخ دادن به جیغ زدن کودک باید کمتر و با تاخیر بیشتری صورت بگیرد اگر به خواسته‌های کودک نه می‌گویید بعد از جیغ زدن کودک هم نباید خوااسته‌اش را برآورده کنید و حواسش را پرت کنید تا موضوع از یادش برود وگرنه کودک یاد می‌گیرد که با فریاد زدن می‌تواند خواسته‌اش را عملی کند کودکان خوش خلق معمولاً انعطاف پذیری بیشتری با محیط اطراف خود دارند راحت‌تر با اولیا و اطرافیان ارتباط برقرار می‌کنند و در مجموع مدیریت رفتار این بچه‌ها بسیار آسان است اما کودکانی که انعطاف پذیری کمتری دارند راه ارتباطی با آنان سخت‌تر می‌شود
کودکان سخت:
معمولاً ۱۰ درصد کودکان را در بر می‌گیرند که بد اخلاق و غیر قابل پیش بینی هستند در این شرایط والدین و اطرافیان باید با یکدیگر هماهنگ باشند و هر دو در مقابل جیغ زدن کودک مقاومت کنند وقتی بارها و بارها این بی‌توجهی تکرار شود کودک یاد می‌گیرد که فریاد زدن فایده‌ای ندارد و با این کار نمی‌تواند نظر والدینش را تغییر دهد.
البته نکته کلیدی این است که در مقابل همه خواسته‌های کودک نباید جواب نه گفت باید با توجه به شرایط با کودک کنار آمد درخواست‌های معقولش را پذیرفت زیرا
سن ۲ سالگی که سن لجبازی و اعلام موجودیت کودک است اگر هر بار نه بشنود با واکنش منفی بیشتری برخورد می‌کند و یا احساس سرخوردگی در درونش شکل می‌گیرد پس والدین آگاه باید بدانند کدام خواسته فرزندشان را باید پاسخ دهند و در چه مواردی نه بگویند.
